-
1 descisco
dē-scīsco, scīvī(sciī), scītum, ere1) отпасть, отложиться ( a populo Romano C)d. ab Latinis ad Romanos L — отложившись от латинян, перейти на сторону римлянd. contra aliquem Capit — восстать против кого-л.2) удаляться, уклоняться (a veritate C; a consuetudine parentum PJ)d. a se C — изменить своим принципамd. a vita C — покончить с собой -
2 descisco
dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, sich lossagen = abtrünnig-, untreu werden, abfallen, u. mit dem term. ad quem abfallend zu jmd. übergehen, I) eig., als publiz. t. t.: defecerat Samus, descierat Hellespontus, Nep.: cum Fidenae aperte descissent, nach dem offenen Abfall der Fidenaten, Liv.: desc. suā sponte (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a populo Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad eos, Liv.: numquam isti populi, nisi cum deerit, ad quem desciscant, a nobis non deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im Passiv unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., von etw. sich lossagen, sich losmachen, abgehen, abweichen, u. mit dem term. ad quem wohin abspringen, sich wenden, sich neigen, auf etw. verfallen, wohin ausarten, a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a vita, Cic.: a se, seinen Grundsätzen untreu werden, Cic.: ab illa vetere gloria (v. der Beredsamkeit), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, Flor.: vitis desciscit, schlägt aus der Art, Col.
-
3 descisco
dē-scīsco, scīvī u. sciī, scītum, ere, sich lossagen = abtrünnig-, untreu werden, abfallen, u. mit dem term. ad quem abfallend zu jmd. übergehen, I) eig., als publiz. t. t.: defecerat Samus, descierat Hellespontus, Nep.: cum Fidenae aperte descissent, nach dem offenen Abfall der Fidenaten, Liv.: desc. suā sponte (Ggstz. ad defectionem sollicitari), Liv.: desc. a populo Romano, Liv.: a senatu, Cic.: ad eos, Liv.: numquam isti populi, nisi cum deerit, ad quem desciscant, a nobis non deficient, Liv.: desc. ab Latinis ad Romanos, Liv.: im Passiv unpers., quibus invitis descitum ad Samnites erat, Liv. – II) übtr., von etw. sich lossagen, sich losmachen, abgehen, abweichen, u. mit dem term. ad quem wohin abspringen, sich wenden, sich neigen, auf etw. verfallen, wohin ausarten, a veritate, Cic.: a virtute, Vell.: a consuetudine parentum, Plin. ep.: a scribendi consuetudine, Symm.: a vita, Cic.: a se, seinen Grundsätzen untreu werden, Cic.: ab illa vetere gloria (v. der Beredsamkeit), Tac. dial.: ad fortunam inclinatam, Cic.: ad saevitiam, Suet.: in regem, Flor.: vitis desciscit, schlägt aus der Art, Col.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > descisco
-
4 descisco
dē-scisco, īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t. to free one's self from a connection with any one, to withdraw, leave, revolt from, = sciscendo deficere; and with an indication of the terminus, to desert to, go over to any one (class. prose).I.Prop.:II.multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt,
Caes. B. C. 1, 60 fin.; so,ab aliquo,
id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.:ad aliquem (opp. a nobis deficere),
Liv. 31, 7; cf.:Praeneste ab Latinis ad Romanos descivit,
id. 2, 19;and simply: ad aliquem,
id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. pass. impers.:quibus invitis descitum ad Samnites erat,
Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.— Absol.:cum Fidenae aperte descissent,
Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—Transf. beyond the political sphere, to depart, deviate, withdraw from a person or thing; to fall off from, be unfaithful to:B.a nobis desciscere quaeres?
Lucr. 1, 104:a se ipse,
Cic. Att. 2, 4, 2:si Cicero a Demosthene paulum in hac parte descivit,
Quint. 9, 4, 146:cur Zeno ab hac antiqua institutione desciverit,
Cic. Fin. 4, 8; so,a pristina causa,
id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.:a veritate,
id. Ac. 2, 15:a natura,
id. Tusc. 3, 2:a disciplina,
Vell. 2, 81:a virtute,
id. 2, 1:a consuetudine parentum,
Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.:a vita,
to separate, sever one's self, Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in vita).— Pass. impers.:praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum,
Vell. 2, 1.—Stating the terminus, to fall off to, decline to; to degenerate into:ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem,
Cic. Fam. 2, 16; cf.:ad saevitiam, ad cupiditatem,
Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to degenerate, be transformed), Flor. 4, 3:in monstrum,
id. 4, 11.—Of subjects not personal:quis ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere gloria,
Tac. Or. 28:(vitis) gracili arvo non desciscit,
does not degenerate, Col. 3, 2, 13:semina,
id. 3, 10, 18.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский